Twee werelden, worden één

Twee totaal verschillende manieren van communiceren en verlangen van elkaar dat je snapt wat de ander bedoelt. 
Eigenlijk is dat niet rieel, maar ook niet eerlijk.

Als je mensen en honden met elkaar gaat vergelijken zijn er zeker overeenkomsten te vinden, maar een heel belangrijk punt dat gemist wordt is de overeenkomst in communicatie. Een hond leeft namelijk in een wereld van geuren. Elke geur roept een lichamelijke reactie op, in de vorm van plassen, rollen, graven, schuren langs voorwerpen, enz. Open deze manier communiceren honden met elkaar en ook naar hun baas.
Mensen zetten lichamelijke reactie niet als eerste communicatie middel in, wij vertellen een ander door te praten wat we willen.ontzettend sterk en willen alles zoveel.
De verbale communicatie is niet altijd genoeg om iets duidelijk te maken en kun je lichamelijke reactie oproepen om je punt verder te verduidelijken. 

Grappig hoor, want bij honden is dit net andersom, zij worden vocaal/verbaal als ze lichamelijk hun standpunt niet meer duidelijk kunnen maken.

Hoe kunnen deze twee werelden dan toch op één lijn komen? Simpel, door het gedrag van de mensen aan te pakken en de verbale communicatie om te buigen in puur en alleen lichamelijke communicatie. Uiteraad zonder extra hulpmiddelen, gewoon puur en alleen jezelf en de hond. 
Je kunt dan zeggen: "Welkom in de wereld van de hond!"

Ik kan je vertellen, dat is een pittige uitdaging maar een hele interessante. Sinds een paar dagen zie ik mijn dagelijkse wandelingen als een verrijking van mijn kennis in de hondenwereld. Die ervaring ga ik vasthouden, uitbouwen en doorgeven, hij is te mooi om alleen van te genieten.

aug. '14